Polski hydraulik i nowe opowieści ze Szwecji
Przerażająca książka. A przy tym świetna. Dowodzi, że Szwecja wcale nie jest rajem, za który wielu ją uważa, że ma swoje mocno nieciekawe strony. Oraz pokazuje, że każdy, nawet najlepszy w swych założeniach pomysł, może zostać kompletnie spartaczony przez niewłaściwe wykonanie, ludzką głupotę i krótkowzroczność.
Kobiety wokół Stalina. Kochanki i katorżniczki
Pretensjonalny styl, tanie doszukiwanie się sensacji (kilka stron po tym, jak autorka pisze, że nie będzie przytaczać jakiejś plotki, skwapliwie ją przytacza), cała masa powtórzeń, masa sprzeczności (nawet w obrębie kilku akapitów), regularne mylenie wieku opisywanych osób. A na dodatek książka w równej mierze co o kobietach, jest też o mężczyznach.
Córka Stalina: Chciała być kochaną
Pretensjonalny styl, cała masa powtórzeń, sporo dyrdymałów wyssanych z palca. A przede wszystkim książka jest znacznie bardziej o Stalinie i jego otoczeniu niż o Swietłanie Alliłujewej.
Boginie zła czyli kobiety okrutne, żądne władzy i występne
I znowu wszystkie typowe elementy warsztatu twórczego pana Słowińskiego, czyli kopiuj-wklej z Wikipedii, kopiuj-wklej z innych swoich książek, sporo wymysłów wyssanych z palca, parę błędów merytorycznych.Do tego dochodzi przeklejanie całych rozdziałów z innych książek, bez żadnej zmiany (te same fragmenty czytałem już w "Słynnych agentkach" oraz "Dyktatorach i ich kobietach"). Posiadam doświadczenie wydawnicze i raczej nie chciałbym płacić autorowi kilka razy za to samo, ale widocznie Videograf ma inne podejście. :)
Czyta się znośnie, ale taka taśmowa produkcja na więcej nie zasługuje.
Słynne agentki. Kobiety w służbie wywiadów
Mamy tu wszystkie typowe elementy warsztatu twórczego pana Słowińskiego, czyli kopiuj-wklej z Wikipedii, kopiuj-wklej z innych swoich książek, sporo wymysłów wyssanych z palca, parę błędów merytorycznych.Czyta się znośnie, ale taka taśmowa produkcja na więcej nie zasługuje.
Słynne agentki. Kobiety w służbie wywiadów
Mamy tu wszystkie typowe elementy warsztatu twórczego pana Słowińskiego, czyli kopiuj-wklej z Wikipedii, kopiuj-wklej z innych swoich książek, sporo wymysłów wyssanych z palca, parę błędów merytorycznych.Czyta się znośnie, ale taka taśmowa produkcja na więcej nie zasługuje.